بی‌تردید در قرن جديد، انرژي براي بقايِ همة كشورها حياتي است و تأمين باثبـات و ارزان‌قیمت آن به يكي از مهم‌ترین دغدغه‌های كشورها و اقتصادهاي جهاني تبديل شده است. انرژي و نقش بی‌بدیل آن در رقابت‌های ژئوپلیتیکی، نوعي تقسیم‌بندی جهاني ميان كشورها را شكل داده اسـت: 1.كـشورهاي صادركنندة انرژي، 2. كشورهاي واردكنندة انـرژي 3. كـشورهاي انتقـال‌دهنده انرژی كـه اقدام‌ها و رفتارهاي هر يك از آن‌ها براي دستیابی به منافع بيشتر، سازنده و قوام‌بخش ژئوپليتيك انرژي جهـاني است. در اين نوشتار به دنبال بررسي و ارزیابی کنش‌ها، واکنش‌ها و رفتارهای روسیه به‌عنوان صادركنندة انرژي و اتحادية اروپا به‌عنوان واردكنندة انرژي پس از بحران اوکراین به‌عنوان انتقال‌دهندة انرژی هستيم. با روش توصيفي- تحلیلی در پي پاسخ اين پرسش هستيم كه بحران‌های اخیر روسیه با اوکراین و بلاروس چه نقشي در تأمین انرژی و امنیت اروپا داشته است؟ نتایج تحقیق نشان داد که به نظر می‌رسد كـه با وجود تیرگی‌های ايجادشده در روابط سیاسی، امنیتی و اقتصادی ميان روسیه و اتحادية اروپا، متغیر انرژي مانع قطع اين روابط شده و به استمرار روابط اين دو بازیگر كمك كرده است. نتـايج توصـيف و تحليل شرايط، حاكي از وجود نوعي وابستگي متقابل فزاينده ميان آن‌ها دسـتكـم تـا يک دهة آينـده به‌ویژه در بخش گاز است. اين موضوع بیشتر مربوط به وابستگی گازپروم به بازار اروپـا، مـشكل فنی جايگزيني واردات گاز روسيه براي اتحادية اروپا و قراردادهای طولانی‌مدت تا سـال 2030 اسـت كـه جریمه‌های بسيار سنگینی برای طرف‌هایی دارد كه می‌خواهند آن را پیش از پايان دورة قـرارداد فـسخ كنند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، در شرایط کنونی امنیت تأمین انرژی اروپا به دلیل مواردی نظیر وابستگی زیاد واردات نفت و گاز از روسیه و تحریم نفتی کشورهای تولیدکننده نفت از جمله ایران، ونزوئلا و... با مخاطره جدی مواجه است. در این میان مهم‌ترین راهبردهای کشورهای اروپایی عبارتست از: تقویت و گسترش نهادهای بین بین‌المللی در جهت مقررات زدایی با تأکید بر بورس‌های نفتی، استفاده از منابع جایگزین انرژی‌های فسیلی، متنوع سازی سبدهای وارداتی نفت و گاز، سرمایه‌گذاری مشترک نفتی و گازی شرکت‌های اروپایی با واردکنندگان و استفاده از خط لوله برای انتقال گاز. ایران با توجه به قرارگرفتن در موقعیت منابع نفت و گاز جهان و برخورداری از اهمیت استراتژیکی در سطح جهان برخوردار بوده و موقعیت راهبردی در منطقه خلیج‌فارس و تنگه هرمز می‌تواند، از گزینه‌های مناسب برای کاهش مخاطرات امنیت انرژی اروپا به حساب می‌آید.